Ben garip bir şekilde ara ara kendimi babamın köyünde görüyorum,çocukken yaz aylarında gittiğimiz bir kaç gün kaldığımız o köyde bahçede akrabalarımın içinde buluyorum kendimi.Sebebini gerçekten anlamıyorum doğma büyüme İstanbul'luyum 36 yaşındayım en son 2013 belki 2015de gittim memlekte ama yok rüyalarıma giriyor.Dün gece de ilk defa anneanemlerin evinde gördüm kendimi bir kutlama için hazırlanıyoruz mahalledeki başka bir evde ne olduğunu bilmiyorum ama sonra anneannem geliyor onu görmeliyim diye oradan çıkıp sokak boyunca yürüyorum nenemi görüyorum gidip yüzünü gözlerini öpüyorum.Bizde yaşlı kadınlar el öptürmezler her iki elleriyle yanaklarımızdan tutar gözlerimizden öperler biz de onların avuç içlerini öperiz.Nenem Urfa'lıydı dudağının altında çenesinin tam üstüde yeşil dövmesi vardı ilk evliliğinde eşini kaybedince 2 çocuğuyla dedemle evlendiriliyor.Dedemin de 4. son eşi bir eşinin çocuğu olmamış diğerleri de vefat etmiş rabbim yollarını kesiştirmiş işte bizlerin de dünyaya gelmemize vesile olmuşlar her neyse her evde bir hikaye işte.
Anneannemi kaybedeli belki 20 seneyi aşmıştır.Neden kendimi bu defa orada gördüm,onu gördüm bilmiyorum ama rahmet istedi hayır istedi diye düşüncelere dalıyorum belki de köklerimi unutuyorum diye hatırlatıyor kendilerini ,çocukluğumu orada geçen zamanları düşünüyorum.Kurak topraklı memleketimi sevmesem de sanırım şimdilerde çocukken o bahçedeki koşuşturmalarımızı özlüyorum.
Toprağınız bol olsun,yeriniz nurlarla dolu olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder