Fahrenheit 451

 

Dostlar,  kardeşler, yoldaşlar sürekli depresif dolaştığım, yorganın altına saklandığım zannedilmesin ben iyi şeyler de yapıyorum. Mesela okuyorum, izliyorum amaaa sizinle paylaşmıyorum özür dilerim.

2021 yılının ilk İstanbul karında içimizi alev alev ısıtacak olan FAHRENHEIT 451 e başladım, yıllardır  okunmayı bekleyen kitaplar arasında kitaplığımda bekliyordu ki dedim yeter, okuma vaktin geldi, size de anlatayım nedir bu kitabın konusu.

451 Fahrenheit kağıdın yanma derecesiymiş , uzak zamanlardan itfaiyecilerin yangınları söndürmek için değil de kitapları yakmak adına yangınlar başlatmak için var olduğu zamanları anlatıyor. Doğrusu okurken bir ara Allah korusun kitaplarım yansa ne kadar üzülürdüm diye kalbim sıkıştı. Konusu itibariyle beni alıp sürükledi diyemeyeceğim ama okurken kendimizi sorgulayacağımız , düşüneceğimiz ,kitapların varlık ve anlamlarını pekiştireceğimiz bir yapıt. Yazarı Ray Bradbury çevirmeni ise Dost Körpe İthaki yayınlarından okudum doğrusu başka yayınevinden baskısı var mı da araştırmadım.

Kitabın detaylı analizi ile sizi boğmak istemem ki haddime de değil analiz falan. Okumak isterseniz güzel istemezseniz kayıpta değilsiniz diyebileceğim bir kitap. Sevenlerine sonsuz saygılarımla.

Kitapların özgür ve sonsuz olduğu bir dünya dileğiyle, hepinize sevgiler

Fotoğrafa tık tık instagram sayfamdasınız :*

Yapamadı Dersiniz.

Yapamadım evet evet evet YA PA MA DIM.

Aynı inançla dolu içim ama yapamadım, mesela her akşam yazacağım dedim, yazamadım, diyete tam gaz başlıyorum dedim başladım ama olması gerektiği gibi sürdüremedim, içimdekileri söküp atacağım dedim ama sızım sızım sızlayarak kanamalarına engel olamadım. Velhasıl yapacağım demekle olmuyor bu işler bilin istedim.

Olacak şüphesiz zaman ilaç olmayacak ama yok diye kabul ettiğimiz her şeye alışmamızı sağlayacak.

Şubat sonu itibariyle 36.yaşıma gireceğim, akıl baali olduğum dönemlerden beri 30lu yaşlarımı hatta artık 40a doğru giden yaşlarımı hiç böyle hayal etmemiştim. Güzel bir yuvam, çocuklarım mükemmel olmasa da sevdiğim sevildiğim bir eşim güzel bir işim olacaktı. Ailemin beni, kardeşlerimi yetiştirirken yaptığı hiçbir hatayı ben çocuklarıma ve eşime karşı yapmayacaktım. Ama olmadı belki de yaradan hataları tekrar etmeyeyim diye hayallerimin gerçekleşmesine izin vermedi kim bilebilir ki. Belki de asırlardır yapılan yanlışları tekrar etmeyelim diye son halka olarak beni seçti. Hiçbir şey artık tekrar etmeyecek dedi bilmiyorum.

Her neyse kardeşim İnsan İnsan ı açmış dinliyor bana da yazarken iyi geldi. Siz de okurken dinleyin belki size de iyi gelecektir.

Bu cumartesi de ışık hızıyla geçti dostlar, Allah izin verirse belki haftaya da görüşürüz, belki bir sonraki haftada. Sağlıcakla kalın... 

Hergün Birkaç Satır.

    Size söylemedim değil mi? Her gün yazmaya karar verdim, Ne olduysa anlatacağım ne kadar saçmalayabilirsem o kadar yazacağım. Bir satır için başlayıp sayfalarca yazacağım ya da bu gece sabahlayacağım diyip tek kelime eklemeden kapatacağım ışığı. Yazmak iyileştirir biliyorum, kimseye anlatamadıklarını yazmak. Oradasınız okuyacağınızı da biliyorum ama yalnızmışım gibi,görünmez olup söylenebilecek tüm sözleri söyleyebilecekmişim gibi.

Unutursun Mihribanım

Okurken belki dinlersiniz diye size Abdurahim Karakoç'un Mihriban'a yazdığı şiiri bırakıyorum.

Mihriban

Ayrılıktan zor belleme ölümü...

Gözlerimde Kaybettiğim Işık.

Gözlerimdeki ışığı arıyorum bir süredir. En son nerede ne zaman görmüştüm hatırlamıyorum. nerede bırakmıştım,neden bırakmıştım ya da elimden alınmasına neden izin vermiştim bilmiyorum.

Çocukluktan gelen sevilme,kabul görme,tercih edilme isteklerinin önüne geçemedim sanırım yaşantım boyunca.Sevilmek adına yaptığım herşey daha sonrasında kilolarca ağırlık olarak omuzlarıma yüklendi.Sonra da koca bir kamburla hayatın ortasında tek başıma kaldım.O ağırlığı arttırmaya devam etseydim belki şu anda tek başıma olmayacaktım da olduğumdan daha mutsuz daha ümitsiz olacaktım.

Ben gözlerimdeki ışığı kendimden vazgeçtiğimde kaybettim,hayatımı başkalarının ağzından çıkacak bir kaç cümleye bağladığımda,hep o duymak istediğim cümle gelsin diye beklerken kaybettim ben başkaları için kendim olmaktan vazgeçtiğimde gözlerimdeki ışığı kaybettim.

Ben artık o yüzü solgun,gözaltları çökmüş,neşesini,yaşama hevesini kaybetmiş,hayattan bir beklentisi olmayan kız olmak istemiyorum.Hergün beni biraz daha yok eden korkularımdan,beklentilerimden,kabul görme arzumdan,ümitle beklediğim ama belki de hiçbir zaman gerçekleşmeyecek o saçma sapan hayallerimden vazgeçiyorum.

Ne zaman bilmiyorum ama bir gün belki...

Güneşli Bir Gün.

 

    Oldum olası yaz ayını hiç sevemedim. Hani şu hangi mevsim doğarsan o mevsimi daha çok seversin kehaneti gibi bir durum benimki de . Şubat doğumluyum yağmuru, rüzgarı, karı sadece izlemeyi çok severim. Sıcak ,ter ,nem yok yaz gelsin tatile gidelimler  falan benlik değil. Ama güneş hani içimize yaşama sevinci salan, yüzümüzü güldüren , saklandığımız binaların içinden hepimizi dışarı çıkartan güneş. İşte İstanbul öyle güneşli bugün Beyoğlu’ unda üşütmeyen hafif bir rüzgar ama içimizi ısıtan bir güneş var. Ben de tabii ki cuma saatini fırsat bilip kitaplarımı alıp attım kendimi sokağa kahvemi de aldım yanıma miss gibi 40 dakika, sonra doğruca günün telaşını yaşamaya. Senenin üçüncü kitabı @yapıkrediyayınları ndan #eugenıoborgna ilk defa okuyacağım bir yazar kitap da incecik zaten ama arkadaş tavsiyesi okumazsam olmazdı. Haydi o zaman başlayalım #şubizimkırılganlığımız  

Bir de yeni kahvecimizden bahsedeyim size tabelayı ilk gördüğümde Allah Allah bu nasıl kahveci ismi demiştim de sonra bir baktım meğer ADDİS ABABA ETİYOPYA ve AFRİKA BİRLİĞİ’nin başkentiymiş ayrıca kahvenin de anavatanı olarak görülüyormuş. Ben bir latte sever olarak tam anlamıyla alışık olduğum lezzete ulaşamadım ama yine de makul fiyatları ile şans verebileceğiniz kendinize göre kahve hazırlatabileceğiniz güzel bir kahveci yolları açık olsun.

(laf aramızda ben bu yazıyı instagramda yeni açtığım @denkitaplar sayfası için yazmıştım da orada paylaşınca buraya da ekleyeyim dedim,sonuçta içimden geçenler bunlar :)  )