Kadının Fendi ve Doppler’den
sonra okuduğum 3. Erlend Loe kitabı. Doppler’in devamı niteliğindeki Volvo Kamyonlar
çıktığını görünce büyük bir heyecanla almıştım. Tam bir Doppler hayranıyım. Ama
gelin görün ki kitap tam bir hayal kırıklığı oldu benim için, okurken o kadar
sıkıldım ki bitsin diye çırpındım, ısrarla sonuna kadar okudum çünkü Doppler’in
tadını bir yerde alacağımı düşünüyordum. Ama haksızlık etmek de istemem Kitaba
ilk başladığım sayfalarda Maj Britt karakterine karşı o kadar çok merak
besledim ki harika bir kitap olacak bu dedim ama maalesef olmadı.
Kitapta sürekli “ben bu kitabın
yazarı olarak” diye başlayan cümleler , * yazdıklarına bir sonraki sayfada
yaptığı açıklamalar “ayyyyy ayy yeter”
diye bağırttı beni. Kitabın sonunda, Doppler’in hikâyesinin devam edeceğini
belirtmiş yazar ama büyük ihtimalle okumayacağım. Birbirinin devamı
niteliğindeki bazı kitaplar kesinlikle okunmamalı, en tatlı yerinde
bırakılmalı. Keşke Doppler’i olduğu yerde ormanda bıraksaydım :/
Katılıyorum. Bazı kitaplar yerinde bırakılmalı. Demek ki çok da okunmaya değmezmiş. Ellerinize sağlık. :)
YanıtlaSil