Hoş Geldim...

Herkese Merhaba;

Kanalıma “bloğuma hoşgeldiniz” J güzellemesiyle başlayayım.

Uzun zamandır kendimle dertleşemediğimi fark ettiğim bir anda canım Burçin’in bloğunda gezinirken neden yazmadığımı sordum kendime,"neyi bekliyorsun yaz işte zaten yazmayı anlatmayı seviyorsun" dedim ve blog yazmaya karar verdim.Eskiden çooook eskiden gençken de yazardım ama sonra hepsini sildim.

Özgür olduğum bir alan istiyorum.Önceleri instagramda,bir ara twiterda buna sahip olduğumu zannediyordum ki akraba istilası,yargılayan arkadaşlar,gereksiz yorumlar yaparak duygularınızı sabote eden insanlardan sonra gittikçe oralardan uzaklaşmaya başladım.Buralarda ne kadar kalırım bilmiyorum ama uzun soluklu olmasını diliyorum.

Gelelim bloğumun ismine;

Bir sabah işe giderken dinlediğim Aşkın Nur Yengi ve Mehmet Erdem düetinde tamda bloğu düşünürken Mehmet Erdem ;

Ben kendimi kurban verdim
Sen oldum, sen de kayboldun
Yalnız uçmayı öğrendim
Kanatlarım varmış meğer benim

diyiverdi de aydınlandım sanki.Yalnız uçmayı öğrendiğim bu zamanlarda kanatlarımın olduğunu fark ettim tam da seni anlatmıyor mu diye otobüsde bir sevinç çığlığı atmadığım kaldı J

İşte tam da kanatlandığım bu zamanlardan yazıyorum kendime,sizlere.

Haydi hep beraber uçalım…